Αγαπημένο μου ημερολόγιο 4-1-2015

Πολλοί μιλάνε για την "μετά την μεταπολίτευση εποχή". Ουσιαστικά δεν ορίζεται τίποτα, είναι το Μετά μιας Μετά-πολίτευσης εποχής. Δεν λένε κάτι με το όνομά του, γιατί δεν ξέρουν τι είναι αυτό.  

Με μια ρομαντική διάθεση θέλω κι εγώ να ξαναγυρίσω πίσω, τότε που η σοσιαλδημοκρατία ήταν ενωμένη και δεν είχε γίνει χίλια κομμάτια και έτσι χωρίς διλλήματα να πάω στην κάπλη άνετα. Η εποχή όμως απαιτεί κάτι περισσότερο απο το να κάθομαι και να μαλώνω απο τον καναπέ τους πολιτικούς: "Γιατί δεν συνενοείστε; Σας είπα να παίζεται ήσυχα και να μην με ενοχλείτε. Βρήτε τα!"

Μου είπαν ότι σαν πολίτης πρέπει να ελέγχω και εγώ προσπαθώ να το κάνω με τον μόνο τρόπο που έχω μάθει. Παίζω τον ρόλο του  πατερούλη και της μητερούλα και μετά βγαίνω στην γειτονιά και κουτσομπολεύω τα παιδιά μου: "Ξέρεις τι μου έκανε ο Γιωργάκης;" "Πάλι ζημιές έκανε ο Βαγγελάκης" "Άμα τον αφήσω τον Αλέξη μόνο του, δεν θα βρω το σπίτι όρθιο όταν γυρίσω, είναι πολύ ατίθασος". Όλοι λίγο πολύ αυτό κάνουν και τρέφουμε ο ένας την φαντασίωση του άλλου.

Τελικά τι να ψηφίσω η σοσιαλδημοκράτισσα;
ΠαΣοΚ, Κίνημα, Μεταρρυθμιστές (Φλωρίδη-Διαμαντοπούλου), Κοινωνική Συμμαχία (Κατσέλη), ΔημΑρ, ΣΥΡΙΖΑ;