Στην Βουλή πρέπει να αντιπροσωπεύεται το σύνολο του εκλογικού σώματος. Καλό είναι να έχουμε πολλές επιλογές. Πόσες όμως;
Όταν η Βουλή έχει πολλά κόμματα 7-8, κανένα δεν βγάζει αυτοδυναμία (ακόμα και με το bonus τον 50 εδρών) και πρέπει να κάνει συμβιβασμούς και υποχωρήσεις για να προχωρήσουν τα πράγματα. Ένα καλό που θα μπορούσε να βγει απο αυτό είναι ότι θα γίνονταν ουσιαστικές συζητήσεις που θα κατέληγαν σε πραγραμματικές συμφωνίες. Δυστυχώς δεν έγιναν έτσι τα πράγματα, ούτε με τον Παπανδρέου, ούτε με Βενιζέλο-Σαμαρά, ούτε τώρα με Τσίπρα-Καμμένο. Είναι μια λύση αλλά δεν προάγει την πολιτική.
Ένα ακόμα καλό θα μπορούσε να είναι η μείωση της αποχής. Με περισσότερες επιλογές ψηφίζουν περισσότεροι. Έγινε έτσι;
Όταν η Βουλή έχει λιγότερα κόμματα 4-5, δημιουργείται πόλωση και όπως λένε και οι παλιοί "η πόλωση δημιορυγεί συσπείρωση". Έτσι τα 2 πρώτα κόμματα αποκτούν διαφορά απο τα άλλα και απορροφούν το ποσοστό των μικρότερων κομμάτων που μένουν εκτός Βουλής.Έχουμε όμως αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό το φαινόμενο συνηθίζουμε να το ονομάζουμε "Δικομματισμό" αν και δεν έχει μόνο 2 κόμματα η Βουλή.
Αν μπορώ να πω κάτι παρηγορητικο στους φίλους Συριζαίους που παλιά με μαλώνανε που ήμουν Πασόκα και υπερασπιζόμουν τον "δικομματισμό", είναι ότι τουλάχιστον είναι συνεπής στις βασικές απόψεις τους. Μια μη "Δικομματική" βουλή, δεν βγάζει αυτοδυναμία, άρα είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα γινότανε συνεργασία.
Η θέση μου είναι ότι δεν είναι τόσο κακό ο "δικομματισμός" και δεν χρειάζεται να δαιμονοποιούμε χάριν μόδας τους δημοκρατικούς θεσμούς. Πιστεύω στην αυτοδυναμία.
